Kultura w Polsce

Autorem artykułu jest Agnieszka Bartoszewska

Polska kultura jest jedną z najpiękniejszych kultur europejskich, zachwycają się nami Francuzi, Włosi czy Hiszpanie. Jednak my sami nie doceniamy tego co mamy, a co mamy?

My, Polacy, mamy tendencje do zachwycania się wszystkim tym, co pochodzi z innych miejsc na świecie, niż nasze własne państwo. Zachwycamy się kulturą zachodu i wschodu, podziwiamy muzykę zagranicznych wykonawców, interesujemy się sztuką innych kultur, zapominamy o tym, jak wyglądają polskie tradycje i przejmujemy tradycje popularne w innych krajach. Często nie zdajemy sobie sprawy, że to co najlepsze mamy tu, w Polsce. Oczywiście nie powinniśmy ograniczać się na obce kultury, ale powinniśmy pamiętać, że w naszym kraju również mamy bogaty dorobek kulturalny, który może śmiało konkurować z innymi światowymi dorobkami.

Nasze polskie tradycje, takie jak Dzień Wszystkich Świętych czy typowo polski sposób obchodzenia Świąt Wielkanocnych są okazją, przy której całe rodziny łączą się i wspólnie przeżywają te dni. Wielu ludzi zza granicy, gdy dowiaduje się jak u nas obchodzimy te święta, podziwia nas i naszą polską miłość i szacunek do tradycji. Niestety coraz częściej Polacy próbują przejmować wzorce z zachodu, gdzie zamiast w Dzień Zmarłych iść na cmentarz to wysyła się znicz i wieniec kurierem, a Wielkanoc jest prawie pomijana.

Kultura polska to również wspaniała kuchnia, która z powodzeniem mogłaby zaistnieć na rynkach zachodnich. Nasze wędliny takie jak kiełbasa myśliwska czy lisiecka, kiełbasa polska, wędzonka ostrzeszowska itp. wywożone są kilogramami z Polski przez zagranicznych turystów, którzy są zachwyceni wyjątkowym smakiem i zapachem naszych wędlin. Polski chleb również wzbudza wiele pozytywnych emocji u osób goszczących w Polsce, a my sami często nie doceniamy wspaniałego chleba, jedynego w swoim rodzaju. Jedynie Polacy wyjeżdżający na dłuższy czas z kraju prawdziwie tęsknią za polskim pieczywem. Jeśli chodzi o kuchnię to warto również wspomnieć o pierogach czy barszczyku z uszkami. Co więcej nasze wspaniałe oscypki i schabowy z kapustą robią furorę wśród turystów, zwłaszcza wśród gości z Francji. Natomiast my, Polacy, coraz bardziej odchodzimy od tradycyjnych dań i kierujemy się w stronę kuchni chińskiej, japońskiej, włoskiej, francuskiej, hiszpańskiej….
Mówiąc o polskiej kulturze trzeba również wspomnieć o ważnym elemencie, jakim jest polska muzyka. Na całym świecie znane są nazwiska naszych wielkich polskich kompozytorów i muzyków takich jak: Fryderyk Chopin, Ignacy Jan Paderewski, Stanisław Moniuszko, Wojciech Kilar. Ludzie na całym świecie uznają naszych wielkich Polaków za wybitnych twórców, a my zapominamy o naszych rodakach i przedkładamy nad nich równie wielkich, ale zagranicznych muzyków. Na szczęście nasze narodowe tańce: kujawiak, krakowiak, mazur, polonez i oberek są ciągle żywe dzięki zespołom pieśni i tańca np. Mazowsze.

Kultura w Polsce to również literatura i teatr oraz film. W tych dyscyplinach również posiadamy wybitne postaci cenione na świecie, a niekoniecznie dostrzegane we własnym kraju. Nie ma nic złego w tym, że zachwycamy się kulturą innych narodów i otwieramy się na nią uzupełniając nasze tradycje innymi. Jednak nie powinniśmy zatracać swojej polskości i zapominać o tym, co nasz naród tworzył przez lata i o co walczyli nasi przodkowie.

---
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Polska - mój kraj

Autorem artykułu jest Łukasz Piernikarczyk

Polska jest przepięknym krajem. Przez stulecia wspierany dumą narodową, poczuciem własnej wyjątkowości, zmagany wojną cechuje się przepięknymi zabytkami różnych kultur, wspaniałymi górskimi pejzażami i nieskończonym horyzontem nad morzem.
Za kolebkę Polski uważa się ziemię Wielkopolską gdzie w Polsce wczesnopiastowskiej wzrastały wspaniałe grody: Ostrów Lednicki, Gniezno i najważniejszy Poznań. Aktualnie na terenie Wielkopolski znajdują się pozostałości tych czasów np Ostrów Lednicki, ale swoją uwagę przyciągają też dawne majątki i dworki moznych Wielkopolski jak zamek w Rogalinie, Kórniku czy Osiecznej.

Następnie ciężar naszego państwa przniósł się na południe do ziemi Małopolskiej. To tutaj wyrósł Kraków - dumne miasto będące siedzibą polskich królów i europejskim ośrodkiem kulturalnym. Sam Kraków po swojej zachodniej stronie otoczony jest przepięknym Szlakiem Orlich Gniazd - zamkami wzniesionymi głównie za czasów Kazimierza Wielkiego. Na uwagę zasługuje Ojców, Ogrodzieniec, Będzin czy Pieskowa Skała. Są to świadkowie wielkości Polski.

W czasach świetności polskiej szlachty stolicę przeniesiono do Warszawy. Co ciekawe bardzo długo Mazowsze było władane przez niezależnych książąt. Współcześnie Warszawa to głównie centrum gospodarcze Polski, ale Warszawa jest pewnym symbolem dla Polaków. Symbolem zmartwychwstania. To właśnie ona została doszczętnie zniszczona przez Hitlerowców a jednak Polacy trudem swojej pracy odbudowali to miasto kamienica po kamienicy, tak jak odbudowali swoją dumę i świadomość narodową.

Polska to oczywiście nie tylko historyczne miasta i regiony, ale również przepiękne góry: Beskidy, Bieszczady, Pieniny i najpiękniejsze Tatry. Być w Polsce i nie mieć noclegu w polskich górach to wielka strata. Wspaniałe w Polsce są też wyżyny i niziny z licznymi lasami oraz jeziorami - tutaj oczywiście zasługują na uwagę pretendujące do tytułu "Cud świata" Mazury.

No i morze - nasz Bałtyk. Już Mieszko I uzyskał dla nas do niego dostęp ale przez stulecia nasza "znajomość" różnie się układała, ale od zaślubin Polski z Bałtykiem dokonanych w naszym imieniu przez gen. Hallera w 1920 roku plaże bałtyckie stały się letnim azylem dla naszych spracowanych ciał.

---
Polskie Szlaki - turystyka w Polsce, wycieczki, noclegi
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pozostałe wiadomości z wikipedii

Osadnictwo

Wczesnośredniowieczne osadnictwo mazowieckie skupiało się na lewym brzegu Wisły, w okolicach dzisiejszej Rawy, skąd kolonizowano prawobrzeżne obszary rzeki: północny - rejon między Skrwą a Narwią i wschodni - obszar nad Bugiem i środkową Narwią. W tym okresie na Mazowszu powstawały wyłącznie osady otwarte. Dopiero w X-XI wieku zaczęto wznosić pierwsze grody, jednak ta działalność była już związana z panowaniem Polan.

W państwie Piastów

Nie wiadomo kiedy dokładnie ziemie mazowieckie zostały przyłączone do państwa wielkopolskich Polan. Z całą pewnością można stwierdzić tylko tyle, że nastąpiło to w latach 960-990^[2]. W okresie wczesnopiastowskim na terenie Mazowsza nie utworzono osobnej diecezji, wcielając północne Mazowsze do archidiecezji gnieźnieńskiej, a południowe do diecezji poznańskiej. Dopiero w roku 1075 założono biskupstwo mazowieckie ze stolicą w Płocku (najstarsze miasto Mazowsza, prawa miejskie - 1237), obejmujące ziemie podlegające wcześniej archidiecezji gnieźnieńskiej. Południowe ziemie Mazowsza, w wyniku reorganizacji struktury kościelnej w 1124 roku, pozostawiono przy biskupstwie poznańskim, tworząc archidiakonat czerski, od 1406 archidiakonat warszawski. W czasie bezkrólewia i zamętu spowodowanego reakcją pogańską namiestnik Mazowsza jeszcze z nadania Mieszka II Miecław próbował w latach 1037-1047 opierając się terytorialnie na Mazowszu stworzyć konkurencyjny wobec Piastów ośrodek władzy państwowej. Próby te zostały ostatecznie zdławione w latach 40. XI wieku przez Kazimierza Odnowiciela przy pomocy rycerzy cesarza niemieckiego. W 1047 wojska Masława złożone w większości ze zbiegłych wcześniej na Mazowsze mieszkańców sąsiednich ziem pokonane zostały w serii potyczek zbrojnych między innymi pod Ciechanowem, w której ginie Masław. Po wygranym konflikcie Piastowie przystąpili do wzmożonego zwalczania pogańskich ośrodków i kultów, niszczenia nowo powstałych pogańskich świątyń i posągów oraz rozbudowy administracji kościelnej i odbudowy zniszczonych lub porzuconych kościołów.

Mazowsze wikipedii!

Mazowsze (łac. Mazovia) – kraina historyczna położona w środkowym biegu Wisły oraz dorzeczu jej dopływów w centralnej oraz północno-wschodniej Polsce. Historyczną Stolicą Mazowsza jest Płock, który jest także najstarszym miastem tego regionu – prawa miejskie – 1237.

Nazwa krainy pierwotnie brzmiała Mazow (por. łac. Mazovia) i stanowiła albo nazwę dzierżawczą od nazwy osobowej Maz (por. Mazury), oznaczającej człowieka mieszkającego w błotach ('umazanego'), albo nazwę topograficzną, oznaczającą 'błotnisty kraj'. Pojawiała się także forma Mazosze (od słowa Mazoch, którym nazywano mieszkańców Mazowsza), natomiast Mazowsze jest rezultatem kontaminacji tych dwóch form^[1].

Historyk Marcin Kromer oraz Alessandro Guagnini uważali, że nazwa Mazowsze pochodzi od imienia Miecława Maslausza albo Mazosza, cześnika Mieszko II Lamberta, który zbiegł na Węgry.

Zaczynam prowadzenie bloga o mazowszu.

Cześć! jeżeli będziecie mieli ochotę na czytanie o moim pięknym regionie to serdecznie zapraszam do odwiedzin tego bloga.Mazowsze to piękny region, który każdy powinien znać! Naprawdę, warto tutaj zaglądać. Będzie też trochę o kulturze i nowościach, fajnych takich rzeczach związanych z tradycją, może czasem i kościołem.